(Derk stuurde dit artikel in voor een schrijfwedstrijd van ‘Flonkergood’. Opdracht: schrijf een artikel in het Achterhoeks dialect dat gruwelijk is en maximaal 300 woorden telt. Gruwelijk is dit zeker… artikel is geselecteerd als 3 van 40 inzendingen en wordt gepubliceerd in ‘Flonkergood’.)
Grotmoo Gerreijen lag slagmaols in ’t bedde dat ze lange hef e deeld met grotva. In de kamer foto’s van kleinkindere, ’n sanseveria, ’n opgezette fezante. Wieter ’t oetzicht aover ’t arf van de boerderieje, daorachter de Barkel.
Manks worden grotmoo veur ’t hoes e zat. De mutse op, een zwarten jurk an met umslagdook. Een dekken aover ’n schoot met daoronder eure kromme vingers vol met rimmethiek. Wi-j zaeden vake: “I-j wordt nog zo old as Chrissemeuje. (Chrissemeuje kwam oet de tied ton ze 110 jaor was. Ze wonnen in ’n Hölterhook bie’j Eibarge)
Grotmoo most d’r maor ’n betje umme lachen. Breur Jan, met pensioen, vrogger vleiskeurder bie’j ’t slachthoes, wonnen ok op de boerderieje. Hum wast ’t lachen al jaoren vergaone.
Ton grotmoo 100 worde, was ’t arf barstensvölle. En ton ze 109 was kwam de Könneginne. Grotmoo had last van rimmethiek, maor wieter mankaer’n eur niks. Um vief uur dronk ze ’n snepsken en dramm ze um’n tweeden. As ’t er op an kwam kekken wi-j oet naor ’n dag dat ze de ogen veur good dichte zol doon. Of, toch neet?
Breur Gerrit schot wat in de gedachten.”At grotmoo 110 wordt komt de keerls van de krante en de leu van radio en tillevisie. Mo’j oew eens veurstellen. Elken dag een verhaal met ’n foto van grotmoo in de krante. Grotmoo op de foto met ne flesse van Bols. Grotmoo in de invalidekaore. ’t Geld zal binnnenstreumen. Wat zal ’t bie’j ons rieve an to goan!
Kwam ’t deur al den drokten of hadden wi-j eur luk op ’n tocht e zat? Ton Jan eur vief dage veur euren jaortied de pap wol brengen was ze dood. Ze zat recht op ’t ende, ’t heufd veuraover, de tonge oet de mond.
Net now op ’t punt staot um onmundig rieke te worden!
Jan was neet veur één gat e vangen. Hee had zik wat bedacht. “Ik kan grotmoo preperaeren! Dan blif ze nog wal vief dage good.”
Ik schrokke mi-j te basten en most denken an de fezante. Jan zae dat wi-j ons neet bange mosten maken. “Ik preperaere allene maor eur gezichte. Eur lief zit toch in de klaere en ’t heufd in de mutse. Wal mot ik de darmen en de organen oet eur lief halen. Dee doo ik in ‘diepvries en daags veur de grove stop ik ze waer terugge en kan grotmoo compleet ’t graf in”. Gerrit en ikke begonnen te kokhalsen. Jan zae: “Denk an ‘t geld. ’t Is allene maor balsemenn. Niks bezunders.” Wiele hakten de knuppe deur en met de hand op grotmoo belaofden wi-j mekare d’r met gin mense aover te praoten.
De krante en al dat volk most wal op afstand worden e holden. Wi-j zolden zeggen dat grotmoo dysfagie had. Dat was alderbastend besmettelijk en ‘t jukken ok nog onmundig. Jan zol met grotmoo gengs gaon. Hee stond d’r op dat wiele d’r bi-j waren. ’t Hef mi-j nooit maer lös e laoten. Grotmoo met een depe glippe in ’t lief, van ’n hals tot an ’t schaambot.
Op ’n verjeurdag was ’t onmundig drok. Grotmoo zat vraedig met ’t eerpelmendje op de slippe en met ’t achterkleinkind op ’t knee. Jan was ’t ok nog e lukt um één arm in ’n zwaaistand te zetten.
’s Anderdaags hebt wi-j grotmoo, zo as ’t heurt, met peerd en wage naor ’t karkhof e veurd. Nao de grove hebt wi-j een flesse foezel kats leug e zoppen.
Proost! Op Grotmoo. En al dat geld dat binnenstreumen.