Schrijven vroeger en nu

Toen mijn moeder alleen achterbleef en eenzaam was – haar drie zoons waren druk – ging ze schrijven. Ze liet schriftjes vol krabbels en krantenknipsels na met daarop de aanwijzing:” Je gooit het later maar weg.”

Dat getuigt van wijsheid, ze schreef voor haar plezier, als tijdverdrijf, zonder ambitie. Moeders van nu zeggen dat ze aan hun debuutroman werken.

In de nalatenschap vond ik ook haar poëzie – album. Meisjes van toen verzamelden daarin lieve tekstjes geschreven door tantes die daar nog de tijd voor hadden.

Schrijven is in, lezen is uit. Mensen schrijven liever dan dat ze lezen, zoals ze ook liever praten dan luisteren.

Een paar jaar geleden begon ook ik, aarzelend, te schrijven. Op school had ik een hekel aan het maken van opstellen, ik beken dat ik zelden boeken las, de verplichte literatuur voor mijn eindexamen vond ik een kwelling en in de schoolkrant heb ik nooit geschreven. Echt in de familie zat het, los van de krabbels van mijn moeder, ook niet en als mijn vader schreef waren het processen – verbaal. Wel was er een achter – oom die, honderd jaar geleden over streekhistorie schreef, tot diep in de nacht bij een olielamp. Overdag was hij timmerman. Vertederd en vol bewondering blader ik door zijn vergeelde en door boekenwurmen aangetaste ” Kroniek van de Gelderse Achterhoek.”

Schrijvers van nu wordt het makkelijk gemaakt. Traag tikkend met twee vingers kan ik op mijn Apple een tekst produceren en veranderen – want “schrijven is schrappen” is de uitdrukking. En als je ambities verder reiken dan die van mijn moeder kan je met je krabbels naar de printshop of een drukkertje om de hoek.

“Maar ik kan helemaal niet schrijven en waarover zou het moeten gaan?”

Hier ligt uw voorsprong, als Oud Hagenaar heeft u wat meegemaakt en dus wat te vertellen.

Uw eerste baan, uw eerste liefde, het leven “toen geluk nog heel gewoon was.” En wie weet schrijft u wel een bestseller, zoals Hendrik Groen, 85 jaar, over het leven in een verzorgingshuis.

Maar hoe begint u, hoe brengt u er lijn in?

Ik help u een handje met tips op mijn blog.

Blog?? Ja, het schriftje van van vroeger is nu een blog. Ik moet bekennen dat ik mijn weerzin tegen alles wat met computers te maken heeft, heb moeten overwinnen. Mijn uitleg zal de lachlust opwekken van deskundigen maar zo begrijp ik het en u ook.

Een blog is een plek op internet die je huurt van een leverancier, de provider. Gratis kan, maar voor wat service (een mens die je kan bellen) koos ik voor een verhuurder die een paar euro per maand rekent, Xel Media. Daarop kan je verhalen en foto’s kwijt, die daarna door iedereen gelezen en bekeken kunnen worden. Uw kinderen en kleinkinderen kunnen reageren op uw krabbels.

Simpel? Als je weet hoe het moet is het starten van je blog twintig minuten werk zeggen deskundigen. Ik heb een studente van de Haagse Hogeschool, pardon The Haque University ingeschakeld. Lana, slim, goed in Engels, begrijpt Nederlands, moet haar studie zelf verdienen. De tekst erin tikken is zelfs voor mij nu te doen.

Op mijn blog, www.plasticwatermafia.nl , vindt u een leidraad voor uw eerste verhaal, boek of bestseller. Als u nu begint ligt uw boekje straks als present onder de kerstboom.

Schrijven, je verveelt je nooit meer.